به گزارش ایسنا، این محققان توانستند برخی از چندین نمونه شهاب‌سنگ را به محض شناسایی بررسی کنند.
اما شیوه مورد استفاده آنها این امکان را برایشان فراهم کرده تا ترکیبات شیمیایی سنگ را در زمان تصویربرداری از قطعات در سطح میکروسکوپی ارزیابی کنند.
این امر به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد شکل‌گیری و سفر سنگ‌های فضایی خواهد پرداخت.
این قطعات تنها بخش کوچکی از بقایای شهاب‌سنگ 17 متری است که سال گذشته در جو بالای شهر چلیابینسک روسیه با درخشش بسیار زیادی منفجر شد.
محققان در آن زمان، ترکیب شیمی کلی آن را شبیه کندریت خواندند. به گفته آنها این قطعات شامل مواد معدنی اولیوین، پیروکسین، ترویلیت و کاماسیت است.
این دانشمندان برای کسب اطلاعات بیشتر از یک میکروسکوپ اسکن الکترونی برای شلیک پرتوی از الکترون‌های متمرکز بر بخش کوچکی از نمونه‌ها استفاده کرده و سپس به بررسی چگونگی منحرف شدن الکترون‌ها و ساخت تصویر دقیق از برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های آن در مقیاس نانومتری پرداختند.
اما این فرآیند باعث انتشار میزان کمی از تابش پرتو ایکس می‌شود که انرژی آن با یکی از عناصر شیمیایی موجود در کانون پرتو الکترونی متناظر است.
در این جا بود که از یک آشکارساز رانش سیلیکونی برای جمع‌آوری این پرتوهای ایکس و تعیین انرژی آنها استفاده شد. نتیجه آن مجموعه‌ای از نقشه‌های پرتو ایکس بوده که وجود و مقدار عناصر مختلف را در نمونه‌ها نشان می‌دهند.
از این جزئیات می‌توان برای بررسی ترکیب شیمی اصلی شهاب‌سنگ، چگونگی شکل‌گیری آن، دمایی که در آن شکل گرفته، تاریخچه پس از آن و اتفاقاتی که در زمان برخورد آن با زمین رخ داده استفاده کرد.
